هدف انتخابات۱۴۰۰، مشاركت كمتر، رئيس جمهور مطمئن تر، خيال آسوده تر!

بنابراين انتخابات 1400 چقدر مهم است؟ به نظر من ، در انتخابات 1400 ، ايده هاي سياسي غالب از پست هاي ابهام و ابهام ظاهر مي شوند و رسالت آنها را آشكار مي كند.

من بيشتر توضيح مي دهم و نظر خود را روشن مي كنم:
انتخابات پارلماني اخير در مارس 2010 ركورد تعداد ضعيف ترين و محبوب ترين ها را شكست. طبق آمار رسمي ، ميزان مشاركت حدود 40٪ است. در عين حال ، تعداد ثابت آرا required لازم براي ورود به كنگره حداقل 20٪ از شركت كنندگان در انتخابات كنگره است. بررسي تعداد آرا of نمايندگان نشان مي دهد كه اكثريت آنها بين 25 تا 30 درصد آرا those كساني كه براي رأي دادن آمده اند را به دست آورده اند. اين اعداد نشان مي دهد كه پارلمان فعلي نتيجه راي گيري در بخش كوچكي از جامعه است. اين به معناي غيرقانوني يا غيرقانوني دانستن كنگره نيست. بلكه انتخابات مطابق قانون و به تصويب شوراي والدين انجام مي شود ، بنابراين به اندازه يك پارلمان كه مي تواند 70٪ جامعه را تشكيل دهد ، قانوني است. حتي با پايين بودن ميزان راي گيري ، در قانوني بودن آن ترديدي نبود.

به هر حال ، داستان از اينجا شروع مي شود ، اما در واقع سوالاتي را ايجاد مي كند. چرا ما مي توانيم در شورايي كه نماد بخش كوچكي از جامعه است كارها را به درستي انجام دهيم ، لازم است يك شورا با هزينه هاي سياسي بالا در نظر بگيريم؟

پاسخ به اين س (ال (هرچه كه باشد) نقطه آغاز تفكر سياسي يك كشور در مورد ساختار سياسي آن است. اگر آنچه در انتخابات مارس 1998 مشاهده مي كنيد مثبت باشد (از نظر سطح پايين مشاركت و ساختار افراد منتخب) ، مي توانيد آن را در انتخابات 1400 تكرار كنيد.

با مشاهده اوضاع سياسي كشور ، اين نتيجه مورد علاقه بسياري از فعالان سياسي كشور به ويژه قسمت پر سر و صدا و مبالغه آميز اصولگرايان است و سيستم تفكر ناشي از آنها در تلاش براي تكرار آن است. من ميفهمم.

انتخابات مارس 1998 در فضايي برگزار شد كه كرونا جدي نبود و مقامات در مرحله تأييد و رد آن بودند ، اما انتخابات 1400 صورت گرفت و كرونا يك پارامتر در برابر مشاركت بود. ، تأثير جدي بر فرمول انتخابات دارد. اخبار مربوط به واكسن ها و مراقبت هاي بهداشتي ممكن است شدت آن را كاهش دهد ، اما مطمئناً نمي توان آن را به كرونا و دوره قبل از مارس 1998 بازگرداند.

از اين رو، در خوش بينانه ترين حالت ، ميزان مشاركت از 40٪ فراتر نمي رود. اما ركود عمومي ناشي از كرونا ، تشديد مشكلات جدي اقتصادي و تحريم هاي ناشي از آن ، درگيري سياسي گسترده ، عملكرد ضعيف فعلي پارلمان و عدم رضايت از عملكرد دولت ، همه پارامترهاي تخفيف هستند. واقع بين است آنها نقش منفي خود را بازي خواهند كرد. سقوط گسترده رأي دهندگان اصلاح طلب نيز به دليل برخي اشتباهات دولت و ترمزهاي وارد شده بر آنها است.

آره. در اين شرايط ، همه چيز به سمت يك انتخابات بسيار ضعيف (و نتايج تقريباً واضح) پيش مي رود. حتي نمونه هاي پارلماني ، قضايي و حتي اخير شوراي عالي امنيت ملي اين پيام را سياسي مي كند كه تضعيف دولت بايد در تمام فرايندهاي سياسي مطلوب و فراتر از آن (به ويژه انتخابات 1400) حاصل شود. من آن را به دنيا خواهم فرستاد. اگر به نتيجه دلخواه خود نرسيديد ، اين خاكستر است و اين كاسه است. به عبارت ديگر ، اقتصاد ، سياست ، فرهنگ و همه چيز قفل شده است.

در واقع ، اين تفكر سياسي نه تنها باعث افزايش مشاركت در انتخابات مي شود ، بلكه دامنه را نيز تنگ مي كند. صادقانه بگويم ، كاهش تعداد آرا cast راي دهندگان نتيجه تضميني است و نويد يك دولت بدون دردسر را مي دهد.

براي حذف پست رئيس جمهور و ايجاد پست “رئيس دولت” به اين كلمات و كلمات كليدي اضافه كنيد. در واقع ، ايده اين است كه رئيس دولت توسط كنگره انتخاب مي شود (نه رأي مستقيم مستقيم!). در چنين مواردي ، رئيس كشور تابع پارلمان است. و پيش فرض امروز قانوني درباره پارلمان است كه نمايانگر بخش كوچكي از جامعه است.

حتي مي توان استنباط كرد كه برخي از طرفداران اين نظريه گزينه هاي خود را موقتي و گذار از وضعيت فعلي مي دانند. اما به همان ميزان مي تواند اين نظريه را بنيان بگذارد كه مثلاً 40 سال آينده جمهوري اسلامي پايان خواهد يافت.

من فكر مي كنم نتايج اين وضعيت را مي توان در اتاق فكر نيز برنامه ريزي كرد. بهبود زندگي مردم (به بهاي وام گرفتن از كشورهاي ديگر و قراردادهاي نابرابر ، به عنوان مثال در زمينه پيش فروش نفت) مي تواند با استقرار يك دولت كارآمد محقق شود. اولين شرط موفقيت نظريه. اين نظريه معتقد است كه جامعه با پر كردن ميزهاي غذاخوري افراد پر مي شود. شايد آنها فكر كنند در اين مرحله ، حتي پس از مطالبات اجتماعي و فرهنگي ، و با آزادي اجتماعي بيشتر (و البته تحت كنترل) مي توانند دريچه ايمني براي رفع فشار احتمالي فراهم كنند. من هستم.

در ماه هاي منتهي به وضعيت امروز و انتخابات ، هيچ گشايشي براي توسعه شرايط سياسي و اجتماعي مشاهده نكرده ايم. شايد هيچ اقدام خاصي براي تشويق انتخابات پستي (مانند ايالات متحده) يا الكترونيكي (كه چندين سال از آن حمايت مي شد و شوراي نگهبان “عدم قطعيت” را توجيه نمي كند) برداشته نشده است. برخي از مبارزان سياسي از قبل طرفدار انتخابات الكترونيكي هستند. يا از طريق پست ، آنها نام “فتنه” را انتخاب كردند تا راه گزينه اي را كه مي تواند شركت در انتخابات را تا چند درصد افزايش دهد ، مسدود كنند... خنده دار است كه مردم و حتي اعضاي شوراي نگهبان از بانكداري الكترونيكي (با تمام خطرات) در گروه اقتصادي استقبال كرده اند ، جايي كه امنيت بسيار مهم است و همه بانكداري با همان سيستم با كمترين نگراني انجام مي شود. به عنوان مثال ، انتقال تعداد اشتباه آرا by توسط سيستم الكترونيكي پذيرفته نخواهد شد. همچنين ، سيستم هاي پستي كه مي توانند به طور كامل با احراز هويت شخصي مرتبط شوند ، رد مي شوند.

اين شواهد نشان مي دهد كه اراده جمعي در سيستم سياسي برگزاري 1400 انتخابات در پايين ترين مرحله مشاركت است. نتيجه اين روند هرچه باشد ، در اين مرحله اهميتي ندارد و از ديدگاه يك حامي ، مي توانيد يك نمونه از “فردا فكر كنيد” را روز بعد برنامه ريزي كنيد.

* اين پست قابل تمديد است و اميدوارم در آينده انجام شود.

1717