در ستايش فرزانه خراسان كه مخالف فلسفه نبود

هوال باقي
درگذشت استاد فالضان خراسان استاد محمدرضاحكيمي از چهره هاي بزرگ يزد و اردكان.
او عالمي بزرگ ، شاگرد ميرزا اصفهاني بود و به او و شاگردان بزرگش احترام مي گذاشت ، اما هرگز اسارت اطاعت از گروه ها و فرقه ها را نپذيرفت. اگر او دين ميرزا را فرقه مي خواند ، مي خواست اين را بگويد. او با فلسفه مخالف بود ، اما بين دين و فلسفه تفاوت قائل است.
اما امتياز ويژه حكيمي استاد اين بود كه به توحيد و عدالت تعلق داشت. توحيد و عدالت از مسائل اصلي انديشمندان ديني ، به ويژه ما ، اكثريت متكلمان بود ، اما ديدگاه حكيمي در مورد كرامت اجتماعي عدالت بود كه پيشينيان وي توجه چنداني به آن نداشتند.
اگرچه او بر عدالت متمركز است ، اما سخنراني وي در اين مورد رنگ و محتواي سخنان مولاوي متدين علي را دارد.
در تعريف و تمجيد از مرحوم آقاي حكيمي چيزهاي زيادي براي گفتن وجود ندارد. او شامل دين ، ​​فلسفه ، داراي فضايل اخلاقي بود و لحن ، شيوه و ظاهر سخنراني او همه نشانه شجاعت ، شجاعت و آزادي بود. بي دليل نبود كه اخوان ثالث اشعار دعاي خود را در مورد او ارائه كرد و دكتر شريعتي او را ترك كرد تا كار خود را تغيير دهد.
من مي خواهم به همه افراد آزاده و صاحب دانش و دانش ، عاشقان و شاگردان آنها ، و خرمالوهاي معتبر و به ويژه برادران معتبر آنها تسليت بگويم.
خدا رحمتش كند. او در تمام عمر به عدالت فكر مي كرد و آثار شگفت انگيزي مانند الحيات خلق كرد.

* رئيس فرهنگستان علوم ايران